******خدایا دلم گرفته از دنیا و بعضی آدم‌هایش*****

دنیای به این زیبایی را به بهانه هوی های خود زشت و آلوده می‌کنند

چه راحت افق نگاه‌های روشن را تخریب می‌کنند

هنوز در این فکرم که چگونه می‌شود در چنین زمانه‌ای خوش‌بین بود؟

در جهانی که خوبی رنگ باخته

زشتی و بدی با هزاران رنگ جایش را گرفته

چگونه می‌توان آسمان آبی و آفتابی را همانگونه پاک دید؟

حال آنکه ابرهای شک و تردید،

دود غلیظ دروغ،

آسمان صاف اعتماد را سیاه و دلگیر کرده است

خدایا دلم می‌خواهد باز هم مانند بچه‌های صاف ساده

همه را خوب و زیبا ببینم

بی بهانه لبخند بزنم

غول بدی را فقط مخصوص قصه‌ها بدانم

دنیا چه زیبا می‌شد اگر دروغ و دورویی نبود

چه خوب بود اگر به اشتباه، بدی می‌کردیم، سریع آن‌‌ را می‌پذیرفتیم

عذرمی‌‌خواستیم و جبران می‌کردیم

رویاست آن جهانی که صداقت در تمام لحظاتش جاری است

خواب است دنیایی که محبت کردن همگانی است

خدایا دلم گرفته از دنیا و بعضی آدم‌هایش

خدایا تو چه خوبی که عیب‌های آدم‌ها را می‌پوشانی

اگر ستار العیوبی تو نبود فکر می‌کنم جهان دیگر جای زندگی نبود

چه بسیار زشتی که می‌پوشانی و چه بسیار خطا که می‌بخشی

شکر که می‌پوشانی و رسوایمان نمی‌کنی

خدایا امیدی ندارم به این آدم‌ها

آدم‌‌هایی با لباس‌های شیک و ظاهری نیکو

با دل‌هایی سیاه و زشت

که برای رسیدن به منافع خود، مملکت و دین تو را هم به بازی می‌گیرند...

چه رسد به...

خدایا امروز همان روزی است که از اسلام جز نامی باقی نمانده است...

مهدی‌ات را نمی‌رسانی؟

خدایااااااااااااا