ببینید هرکسی تحت هر شرایطی و سنی ایجاب میکنه که یه سری کارهای خطارو انجام بده و اشتباهاتی رو مرتکب بشه.
ولی خیلی از افراد هستند که بدون در نظر گرفتن شرایط سنی و اخلاقی و روحی طرف مقابل سریعا جبهه گرفته و اون رو به باد انتقاد میگیرند و از وی خرده می گیرند.
ما هم اشتباه کردیم و نباید هیچ موقع گذشته ایی که در اون بزرگ شدیم و به بلوغ رسیدیم رو فراموش کنیم.
نمیدونم چرا بعضی از افراد فکر میکنند از اول هم همین قدر بدون اشتباه بودند. ما هم در گذشته اشتباهاتی رو انجام دادیم تا به اینجا رسیدیم.
دیدیم دیگه توی بزرگای فامیل کلی ما کوچیکتر ها رو سرزنش میکنند یا کسایی و میبینیم که اگه هر کاری هم بکنی نازم بهت گیر میدن و میگن کارت اشتباهه.
من میگم اگر کسی اشتباهی رو مرتکب میشه (اولش بگم نه هر اشتباهیا منظورم اشتباهات سهوی و قابل درک) نباید سریعا از دستش ناراحت شد و چیزی بهش گفت خداییش بیایم خودمون رو تحت شرایط اون قرار بدیم ببینیم خودمون توی همون سن و شرایط اون کاررو انجام میدادیم یا نه؟؟
حالا اگه هرکسی نظری داره خوشحال میشم با هم بحث کنیم.
لحظه هایتان آرام و سرشار از خدایی بودن